Nota má Padlet (padlet.com) til að safna saman rissblöðum nemenda. Nemendur taka þá myndir af rissblöðunum og senda inn á Padlet sem kennari hefur sett upp, sjá nánar: https://kennslumidstod.hi.is/geyma/rafraent-nam__trashed/padlet-i-kennslu/

Gott er að nota tölvu með snertiskjá til að reikna á svo að sýna megi nemendum útreikninga kennara. Hægt er að nota puttana til að skrifa eða þar til gerða penna sem kaupa má í tölvubúðum. Sumar fartölvur eru með innbyggðan penna.

Einnig má nýta Zoom til að sýna útreikning. Undir "shares" er teikniborð sem nota má á sama hátt og snertiskjá. Þetta er ágæt leið ef kennslustund er í rauntíma eða tekin upp.

Já, við þurfum leyfi frá rétthafa til að nota höfundarréttarvarið efni í kennslu. Alla jafnan hefur gengið vel að fá aðgang að slíku efni en kennari þarf að senda fyrirspurn til þess sem á efnið og fá leyfið til að geta notað efnið.

Ingileif Ástvaldsdóttir, aðjúnkt hjá Háskólanum á Akureyri, er með samantekt á allskonar hugbúnaði og verkfærum, á Padlet, sem nemendur geta  notað fyrir kynningar og auðgunar á umræðum á málstofum

Skoðaðu upphaflega skipulagið miðað við að nemendur áttu að hittast í skólanum. Hverju getur þú haldið inni og hverju þarftu að breyta? Kynntu þér hugbúnað sem þú getur notað. Ef þú til dæmis vilt að nemendur séu virkir, taki þátt í umræðum og slíku, þá er best að nota annaðhvort Zoom eða Calls í Teams. Þú gætir mögulega sett alla staðlotuna upp í Teams, látið nemendur setja inn efnið sitt, kynna ákveðin málefni, notað Calls til að þau geti talað saman o.s.frv.

Að baki hverri einingu eru 25-30 vinnustundir nemenda. Tveggja eininga ritgerð ætti því að vera 50-60 klst. vinna. Það er þó alltaf svolítið varasamt að telja blaðsíður og orðafjölda því sumir eru margorðir og endurtaka sig á meðan aðrir kafa djúpt en skrifa í styttra lagi (e. concise).

Hægt er að finna dæmi um lengd ritgerða og þá yfirleitt lokaritgerða. Hjá Hugvísindasviði er til dæmis miðað við 800-1000 orð að baki hverri einingu í lokaritgerð (10 eininga lokaverkefni er þá 8.000-10.000 orð eða 20-30 bls.) en það er ef til vill ekki gott viðmið um minni ritgerðir.

Ritverið fjallar um þennan vanda og segir meðal annars: Við [spurningunni um lengd ritgerða] er aðeins eitt svar: [Ritgerð á að vera] nógu löng til að svara rannsóknarspurningunni á fullnægjandi hátt. Það má líka orða svarið þannig að ritgerðin (eða verkefnið) sé nógu löng til að höfundur fái tækifæri til að sýna hvað hann getur fjallað af mikilli kunnáttu og fagmennsku um viðfangsefni sitt. Með öðrum orðum: Sýna hvað hann getur. Góð vinnuregla er að spyrja ekki stærri spurningar en unnt er að svara á þeim tíma sem er til umráða, sem líka má orða þannig að betra er að skrifa mikið um lítið en lítið um mikið. Of stór spurning kallar á yfirborðslega umfjöllun. Meira um það hér: https://ritver.hi.is/hvad_a_ritgerdin_ad_vera_long

Eitt viðmið um lengd ritgerða gæti verið fjöldi numinna blaðsíðna sem ritgerðin krefst, það er hversu margar fræðilegar greinar geta legið til grundvallar. Samkvæmt útreikningum tekur það nemendur til dæmis rúmar 30 klst. að lesa, nema og skila af sér 100 blaðsíðna erlendum fræðitexta (sjá vinnureiknisskjal Baldurs Sigurðssonar sem byggt er á bókinni Give me time to think og er eftir Karjalainen, Alha og Jutila (2006) og fjallar einmitt um útreikning á vinnuframlagi nemenda út frá ECTS-einingum). Athuga, að ef vinnuskjal Baldurs er nýtt til útreiknings vinnuframlags er mikilvægt að lesa greinina hans í Netlu áður. Þetta er hvoru tveggja að finna á padlet hjá Kennslumiðstöð: https://padlet.com/kennslumidstod/vinnualag.
Samkvæmt þessu væri fræðilegt erlent lesefni að baki tveimur einingum 165-200 bls.